پشمِ غم‌اندود

سرگرمِ گریه‌ام

انگار زندگی

به رگِ تار بسته‌ام سرمِ اشک بسته است

انگار روزگار

روی سرم به قصدِ فراغت نشسته است

از بس که خسته است

از بس که خسته‌ام

من هم نشسته‌ام

.

بهمن نود و دو

از مجموعه شعر «نخود رنگی»